درصورتی که شما یا یکی از اطرافیانتان به دیابت مبتلا باشید، حتما می‌دانید که سالانه لازم است هزینه زیادی صرف خرید دارو، انسولین و سایر موارد ضروری برای درمان دیابت شود؛ دیابت یک بیماری مزمن است و نیاز به درمان همیشگی دارد.
بنابراین عجیب نیست در طول سال‌های ابتلا حداقل یک بار از خودتان پرسیده باشید «اصلا این همه هزینه برای چه؟ آیا ارزشش را دارد؟ اگر درمان دیابت را رها کنم چه؟»
در متن پیش رو قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم؛ اصلا چرا دیابت نیاز به درمان دارد؟
آنچه در این مقاله خواهید خواند:
- دیابت چیست؟
- بیماری دیابت چه عوارضی دارد؟
- چرا دیابت نیاز به درمان دارد؟
- آیا دیابت درمان قطعی دارد؟
- دیابت چگونه درمان می‌شود؟
دیابت چیست؟
دیابت یا در اصطلاح عموم «بیماری قند خون»، یک بیماری مزمن است که طی آن سطح قند خون فرد مبتلا بالا می‌رود؛ هورمون انسولین هورمونی است که از پانکراس یا همان لوزالمعده ترشح می‌شود. این هورمون وظیفه دارد پس از ترشح در خون، قند دریافتی بدن یعنی گلوکز را برای ذخیره یا دریافت انرژی به درون سلول‌ها هدایت کند.
درصورتی که سطح این هورمون در بدن کاهش یابد و یا بدن نتواند از آن به درستی استفاده کند، سطح گلوکز یا همان قند خون به طور قابل توجهی بالا می‌رود. ممکن است در این جا این سوال برایتان مطرح شود که مگر بالا رفتن قند خون چه اشکالی دارد؟
قند خون بدن لازم است در یک محدوده طبیعی حفظ شود؛ چنانچه قند خون از این محدوده کمتر یا بیشتر شود، می‌تواند عوارضی را برای بدن ایجاد کند که درصورت عدم پیگیری و درمان حتی می‌توانند مرگ‌آفرین باشند.
دیابت چیست؟ انواع، علل، علائم و راه درمان
چرا دیابت نیاز به درمان دارد؟
درصورتی که دیابت کنترل نشود، قند خون فرد به سرعت بالا می‌رود. بالا رفتن قند خون درنهایت می‌تواند مثل یک سم جاری در خون فرد عمل کند و زمینه برای بروز علائم و عوارض دیابت فراهم شود.
افزایش احتمال سکته‌های قلبی و مغزی، نارسایی کلیوی، آسیب پا و نیاز به جراحی قطع عضو و کوری ناگهانی تنها برخی از عوارض جبران‌ناپذیر عدم درمان دیابت هستند؛
این درحالی است که درصورت درمان صحیح این بیماری، و کنترل منظم قند خون، فرد مبتلا می‌تواند یک زندگی طبیعی و طول عمری طولانی داشته باشد.
آیا دیابت درمان قطعی دارد؟
فراموش نکنید که هیچ درمان قطعی برای بیماری دیابت وجود ندارد؛ اما درمان‌های دردسترس فعلی می‌توانند جلوی پیشرفت بیماری را گرفته و بروز عوارض را به تاخیر بیندازند. علاوه بر این مانع از بروز علائم بیماری می‌شوند.
بیماری دیابت چه عوارضی دارد؟
درحقیقت آن چه بیماری دیابت و بالا رفتن قند خون را مهم می‌کند، عوارضی است که در ادامه می‌تواند برای بدن ایجاد کند. اغراق نیست اگر بگوییم که قند بالای خون می‌تواند همه اعضای بدن را به نوعی درگیر کند.
عوارض قلبی و عروقی
مبتلایان به بیماری دیابت بیش از سایرین درمعرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی هستند؛ فشار خون، نارسایی قلبی( عدم توانایی عضلات قلبی در پمپاژ خون به نواحی مختلف بدن)، سکته‌های مغزی و قلبی همگی از عوارضی هستند که در صورت عدم کنترل قند خون می‌توانند برای بدن ایجاد شوند.
عوارض کلیوی
کلیه‌ها وظیفه تصفیه خون و دفع مواد زائد را از بدن به عهده دارند؛ این دو اندام روزانه با یک سیستم فیلتراسیون دقیق بخش زیادی از مواد دفعی بدن را به بیرون از بدن هدایت می‌کنند.
قند خون بالا می‌تواند این سیستم فیلتراسیون را دچار مشکل کند؛ و سبب شود که کلیه‌ها عملکرد طبیعی خود را به مرور زمان از دست داده و دفع مواد زائد با مشکل روبه‌رو شود.
درصورتی که بیماری دیابت برای مدتی طولانی به صورت درمان‌نشده رها شود، ممکن است کلیه‌ها به طور کامل از کار افتاده و فرد مبتلا احتیاج به دیالیز و یا حتی پیوند کلیه پیدا کند.
عوارض چشمی
ممکن است به گوشتان خورده باشد که دیابت می‌تواند سبب کوری شود. اما آیا واقعا دیابت می‌تواند عامل کوری باشد؟
پاسخ این است؛ بله. درصورتی که قند خون فرد مبتلا برای مدتی طولانی بالا باشد، می‌تواند خونرسانی به چشم و اعضای ضمیمه‌اش را دچار مشکل کند و درنهایت منجر به کوری دائمی شود.
با این حال درصد بروز این عارضه در اغلب مبتلایان پایین است و با پیشگیری و درمان به موقع می‌توان بروز عوارض چشمی را به تاخیر انداخت.
مبتلایان به دیابت بیش از سایرین درمعرض بیماری‌های چشمی از قبیل گلوکوم( بالا رفتن فشار چشم) و کاتاراکت( کدر شدن عدسی چشم) هستند.
عوارض عصبی
دیابت می‌تواند به مرور به اعصاب بدن هم آسیب وارد کرده و سبب بروز عوارض عصبی شود؛
این عوارض ممکن است در ابتدا خود را به صورت گزگز، بی‌حسی و یا درد انتهای دست و پاها نشان دهند.
در ادامه ممکن است این عوارض به حدی پیشرفت کنند که سبب از دست رفتن کامل حس یک اندام شوند.
علاوه بر این دیابت می‌تواند اعصاب اعضای درونی بدن فرد مبتلا را هم درگیر کند.
این درگیری می‌تواند خودش را به شکل‌های گوناگونی نشان دهد؛
از جمله گاستروپارزی( فلج معده یا تاخیر در تخلیه غذا از معده) و اختلال نعوظ در آقایان.
گفته می‌شود افرادی که برای مدت طولانی‌تری قند خونشان به صورت کنترل‌نشده بالا باشد، بیشتر در معرض ابتلا به این عوارض هستند.
دیابت چگونه درمان می‌شود؟
دیابت انواع مختلفی دارد و بسته به نوع آن درمان هم فرق می‌کند.
دیابت نوع 1
این نوع دیابت اغلب در جوانی بروز پیدا می‌کند و جز بیماری‌های خودایمنی محسوب می‌شود.
بیماری خودایمنی به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که سیستم ایمنی فرد علیه سلول‌های خودی فعال می‌شود.
در بیماری دیابت نوع 1 سلول‌های ایمنی علیه سلول‌های سازنده هورمون انسولین فعال می‌شوند و مانع از ترشح آن در بدن می‌شوند.
به همین دلیل درمان این بیماری از آغاز وابسته به تزریق انسولین است.
دیابت نوع2
این بیماری اغلب در سنین بالاتر بروز پیدا می‌کند اما با تغییر سبک زندگی و افزایش اضافه وزن وکم‌تحرکی، در سنین پایین‌تر هم بروز آن محتمل است؛
درمان این نوع دیابت اغلب با داروی خوراکی شروع می‌شود و در ادامه ممکن است نیاز به تزریق انسولین هم پیدا کند.
علاوه بر این اصلاح سبک زندگی، رعایت رژیم غذایی و انجام ورزش کمک زیادی در جلوگیری از پیشرفت بیماری می‌کند.
دیابت بارداری
برخی زنان ممکن است در زمان بارداری دچار دیابت شوند؛
این نوع دیابت اغلب پس از پایان بارداری بهبود می‌یابد. به دلیل عوارضی که می‌تواند هم برای جنین و هم برای مادر ایجاد کند، درمان آن ضروری است.
در برخی زنان تنها رعایت رژیم غذایی و تمرین سبک می‌تواند در بهبود علائم موثر باشد. اما در برخی دیگر ممکن است تزریق انسولین ضرورت پیدا کند.
جمع بندی
دیابت یک بیماری همیشگی است؛ درصورت ابتلا هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد؛
اما این به این معنی نیست که هیچ اقدام درمانی برای آن ضرورت ندارد.
درمان‌های فعلی می‌توانند علائم دیابت را برطرف و بروز عوارض را به تعویق بیندازند.
درصورتی که دیابت به حال خود رها شود و به آن رسیدگی نشود، باعث بروز عوارضی جبران‌ناپذیر برای بدن، به خطر انداختن سلامتی و درنهایت کاهش طول عمر فرد خواهد شد.
