لنفانژیت یکی از بیماری هایی که ممکن است افراد مختلف را درگیر کند. شاید برای شما این سوال پیش بیاید که لنفانژیت چیست. به التهاب سیستم لنفاوی بدن ، لنفانژیت گفته می شود. سیستم لنفی که متشکل از عروق، اندام، غدد یا گره و سلول ها است وظیفه انتقال مایعات و برخی سلول های ایمنی در بدن را برعهده دارد. به علاوه این مایع موادی مانند پروتئین و چربی را نیز منتقل می کند. گره های لنفاوی در سراسر بدن پراکنده شده اند؛ اما اصلی ترین محل آن ها در زیر بغل، فک و کشاله ران و لوزه ها است.
اعضای اصلی سیستم لنفاوی شامل لوزه ها در گلو، طحال در شکم و تیموس در قفسه سینه است. لنفوسیت نوعی سلول تولید شده توسط مغز استخوان است که به وسیله این مایع حرکت کرده و با باکتری ها و ویروس ها مبارزه می کند. علل ایجاد لنفانژیت به حمله باکتری ها و ویروس ها به سیستم لنفی باز می گردد. در چنین حالتی عروق لنفاوی ملتهب می شوند؛ بنابراین آشنایی با آن که لنفانژیت چیست برای جلوگیری از ایجاد لنفانژیت و درمان آن ضروری است.
______________________________________________________________
مطالعه بیشتر: درمان قطعی تیروئید چشمی
______________________________________________________________
علائم لنفاژیت چیست؟
برای این بیماری علائم مختلفی وجود دارد. از برخی نشانه های بیماری لنفانژیت می توان به تب، لرز، تورم غدد لنفاوی، سردرد، از دست دادن اشتها، درد در ماهیچه، بیماری عفونی و کسالت اشاره کرد. در کنار این موارد اصلی ترین نشانه این بیماری یک امتداد قرمز رنگ در راستای عروق لنفاوی می باشد که از محل جراحت تا گره های لنفاوی کشیده شده است. به علاوه زخم هایی که خوب نمی شوند و تورم در اطراف زخم ها از علائم این بیماری هستند.
عوارض لنفاژیت چیست؟
این بیماری به خودی خود خطرناک نیست اما در صورت وجود بیماری های زمینه ای که سیستم ایمنی را ضعیف کرده باشند مثل ایدز یا شیمی درمانی در صورتی عدم درمان به موقع و سریع می تواند به خون گسترش یابد و سبب نارسایی اندام و حتی مرگ شود. عفونت پوستی، باکتریمی، سلولیت، سپتی سمی و سپسیس و آبسه از دیگر عوارض خطرناک این بیماری هستند.
علل عفونت عروق لنفاوی چیست ؟
دانستن آن که علل لنفانژیت چیست برای پپیشگیری و درمان آن ضروری است. این بیماری یک عفونت ثانویه است که به واسطه عفونت دیگر ایجاد می شود. به عنوان مثال جای نیش حشرات، زخم درمان نشده، سلولیت، عفونت پوستی و عفونت قارچی که اجازه ورود باکتری، ویروس و قارچ را به بدن می دهند می توانند باعث ایجاد این عفونت خطرناک شوند.
عوامل بیماری لنفانژیت
شایعترین میکروارگانیسم مسئول این بیماری استرپتوکوک های بتا همولیتیک هستند که نوع باکتری هستند که مسئول عفونت های پوستی زیادی هستند.
دیگر عوامل بروز این بیماری شامل موارد زیر است:
- استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) که مسئول زرد زخم نیز میتواند باشد
- انواع سودموناس ها (Pseudomonas species)
- استرپتوکوک پنومونیه (Streptococcus pneumoniae) که ناشایع است
- پاستورئولا مولتوسیدا(Pasteurella multocida) که بیشتر در ارتباط با گاز گرفتگی توسط سگ و گربه است
- باکتری های گرم منفی و قارچ ها که بیشتر در بیماران با اختلال سیستم ایمنی دیده میشوند
- آروموناس هیدروفیلیا( Aeromonas hydrophila) که در زخم هایی که در آب های رودخانه ها ایجاد شده دیده میشود
- ووچری بنکروفتی (Wuchereria bancrofti) که بیشترین علت لنفانژیت حاد در دنیاست.
لنفانژیت چه موقع اتفاق می افتد؟
از آنجایی که این بیماری یک عفونت ثانویه است و سریعا به تمام بدن گسترش می یابد، دانستن آنکه لنفانژیت چیست و چگونه ایجاد می شود ضروری است. این بیماری هنگامی رخ می دهد که عروق و گره های لنفی دچار تورم و التهاب بر اثر عفونت می شوند. این عفونت می تواند ناشی از ورود عوامل باکتریایی و قارچی باشد. به علاوه افرادی که به علت ایدز و یا مصرف برخی داروها، دارای سیستم ایمنی ضعیف و یا سرکوب شده هستند نیز در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
لنفاژیت چگونه تشخیص داده می شود؟
نخستین گام برای تشخیص لنفانژیت، شرح حال و معاینه فیزیکی توسط پزشک متخصص است. وجود سابقه ی خراش یا آسیب جزئی پوست و علایم لنفانژیت مثل تب و خستگی و وجود شواهد پوستی و معاینه و لمس غدد لنفاوی تقریبا تشخیص را قطعی میکند. راه حل تشخیصی دیگر آن است که از غدد لنفاوی نمونه برداری (بیوپسی) انجام شود تا علت ایجاد تورم یا لختگی خون مشخص گردد. وجود عفونت در خون نیز با تجویز آزمایش های مربوطه و کشت خون بررسی می شود.
لنفاژیت چگونه درمان می شود؟
بسیار مهم است که درمان لنفاژیت بلافاصله پس از تشخیص از سر گرفته شود؛ چراکه وضعیت بیماری به سرعت پیشرفت می کند مخصوصا در مواردی که گرفتاری با استرپتوکوک گروه A باشد و سیستم ایمنی فرد نیز اختلال داشته باشد، این موارد می توانند مراحل درمانی را با مشکل مواجه سازند. به همین دلیل پزشکان اغلب از درمان های تهاجمی استفاده می کند تا هرچه سریع تر بیماری درمان شود. این سوال که راهکارهای درمانی لنفانژیت چیست پاسخ های متعددی دارد که به علت ایجاد بیماری برمی گردد.
اگر عوامل باکتریایی باعث ایجاد عفونت لنفاوی شده باشند، اولین راه درمان تجویز آنتی بیوتیک ها خواهد بود. در صورتی که بیمار یک فرد بزرگسال و یا کودک بالای سه سال باشد که علایمی از بیماری گسترده ندارد و تب ندارد میتواند سرپایی درمان شود و ابتدا آنتی بیوتیک به صورت خوراکی تجویز می شود و در صورتی که درمان ها تاثیر مناسب را طی 48 ساعت ایجاد نکنند و یا بیمار تب دار باشد یا کودک زیر سه سال گرفتار این بیماری باشد باید بستری شده و درمان آنتی بیوتیکی به صورت داخل وریدی شروع خواهد شد. آنتی بیوتیک های قابل استفاده در درمان این بیماران شامل خانواده ی سفالوسپورین ها است و بهتر است از نسل دوم و سوم این خانواده استفاده شود مثل سفورکسیم و سفتریاکسون ، دیگر آنتی بیوتیک ها نیز بسته به شرایط بیمار قابل استفاده هستند. جهت کاهش درد ناشی از این بیماری، استفاده از داروهای ضد درد (استامینوفن و ایبوپروفن) و کمپرس گرم به بیمار توصیه می شود.
بیماری های دیگری نیز وجود دارند ه علایم مشابهی با این بیماری دارند و افتراق این بیماری ها از لنفانژیت ضروری است زیرا که هر کدام درمان متفاوتی دارند، این بیماری های شامل:
- درماتیت تماسی
- سلولیت
- ترمبوفلبیت عفونی
- ترمبوفلبیت سطحی
- فاشئیت نکروزان
- میوزیت
- اسپوروتریکوزیس
پیشگیری از لنفانژیت
دانستن اینکه راه های پیشگیری از لنفانژیت چیست بسیار مهم است تا احتمال ابتلا به این بیماری کاهش یابد. چندین راهکار برای جلوگیری از بروز لنفانژیت وجود دارد. از آنجایی که علت اصلی این بیماری عفونت های باکتریایی پوست است، درمان سریع این نوع عفونت ها یک راه حل موثر در پیشگیری از بیماری محسوب می شود. رعایت بهداشت فردی مثل شستن مرتب دست ها و حمام روزانه با کاهش احتمال ایجاد عفونت باکتریایی می تواند در پیشگیری از لنفانژیت موثر باشد.
کارهای فیزیکی که فرد را به مدت طولانی در معرض خاک، حیوانات و گیاهان که حامل باکتری و قارچ هستند قرار می دهد، نباید انجام شوند یا در صورت انجام بهداشت فردی به موقع انجام شود. بهتر است حضور طولانی مدت در طبیعت برای کمپینگ نیز به دلیل مناسب نبودن شرایط برای رعایت بهداشت انجام نشود.
دوره نقاهت بیماری عفونت سیستم لنفاوی
دوره نقاهت بیماری عفونت سیستم لنفاویسرعت و مدت زمان بهبود فرد مبتلا به لنفانژیت به دنبال دریافت درمان مناسب، متفاوت خواهد بود. این مدت زمان می تواند از چند روز تا چند ماه متغیر باشد که به شرایط عمومی بدن فرد و میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد. به همین دلیل دوره نقاهت در نوزادان و سالمندان که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بسیار بیشتر طول می کشد.
برای درمان لنفانژیت چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
درمان به موقع لنفانژیت بسیار مهم است؛ چراکه اگر عفونت از سیستم لنفاوی به سیستم گردش خون وارد شود می تواند همه اندام های بدن را آلوده کند. از این رو، بسیاری از افراد می خواهند بدانند که بهترین زمان مراجعه برای درمان لنفانژیت چه موقع است. از آنجایی که سرعت پیشرفت بیماری به حدی است که می تواند در یک شبانه روز فرد را در شرایط بحرانی قرار دهد، مراجعه به پزشک با مشاهده اولین علائم لنفانژیت ضروری است.
کلینیک دیابت و غدد با بهره مندی از تجهیزات تشخیصی مناسب و به روز می تواند لنفانژیت را به سرعت تشخیص دهد. از طرفی این کلینیک با داشتن پزشکان متخصص در این زمینه می تواند سرعت تشخیص و درمان این بیماری را کاهش دهد. خدمات این کلینیک به صورت آنلاین ارائه می شود که دسترسی بیماران را به پزشک، دارو و آزمایشگاه افزایش می دهد.
